bəs

1.

əd. <fars.>

1. Yetər, kafi, kifayət. İş apar, baş gedərsə, qoy getsin; Ad qalır bəs deyilmi millət ilə. M. Ə. S.. Bəs demək – kifayətlənmək, gözü doymaq. Bəs ki köhn. – 1) olduqca çox. Əqlin aparıb bəs ki baxır gündə qaraya. M. Ə. Sabir; 2) o qədər ki. Bir-birinə bəs ki sancıldı tənimdə oxların; Mürği-ruhum qeydinə oldu mürəttib bir qəfəs. F.. Bəs ki dil aşiqi-göftari-şəkərbarındır; İstəyir nitqini, düşnamı duadən seçməz. S. Ə. Ş.. Bəs qədər – olduqca, çoxlu, lazımınca. Bəs qədər yedi. Bəs olmaq, bəs etmək (eləmək) – kifayət etmək, yetmək, çatmaq. Odun ehtiyatı çatacaqmı, şəkər bəs edəcəkmi? S. R.. Bu da deyəsən bəs eləmədi. Ə. Ə.. <Camal:> Gözümlə gördüklərim mənə bəs oldu. S. R..

2. Əmr şəklində: bəsdir, bəsdirin – yetər, kifayətdir, kifayət edər. Bəsdir mənə bu saqi ilə badeyi-gülgün. S. Ə. Ş.. Şam ağacı bildi bu keyfiyyəti; Söylədi. . . Bəsdir, buraxın söhbəti! M. Ə. S.. Ey qələm! Bəsdir əritdin qəlbi-riqqətpərvəri. M. H.. <Çimnaz:> Bəsdirin qızlar, nə onu çiçəyə qərq edirsiniz. Ə. M..

2.

əd. Sualı, ya fikri gücləndirmək üçün işlənir. Bəs harada idin? Bəs bizə nə vaxt gələcəksən? Bəs sənin şeylərin hanı? Bəs bu gün nə edəcəksən? Bəs sabah? – Ey həqqi hər yerdə hazırdır deyən əgri nəzər; Bəs nə mənidən seçərsən Kəbədən bütxanəyi? Nəs.. Rəngü ruyu, cismi, taqəti, canı; Külli varı gedən bəs ağlamazmı? M. V. V.. Bəs əlli min manatlıq, ya iyirmi beş min manatlıq ev məgər göbələkdir ki, özü-özünə yerin altından pırtlayıb çıxsın? C. M.. <Nəcəf:> Bəs sən niyə belə əl-ayağa düşmüsən? İ. Ə..